Waarom raken we als paardeneigenaar toch zo snel gefrustreerd? Waarom verliezen we steevast ons geduld als ons paard, bijvoorbeeld, steeds een paar stappen zet net als we onze voet in de stijgbeugel willen doen? Waarom hebben we de helft van ons salaris over voor het paard waar we zoveel van houden en waarvoor we het allerbeste willen maar worden we er gek van als ons paard schrikt van een container waar hij al minstens 10 keer langs gelopen is?

Het antwoord op deze vraag is dat wij een roofdier zijn en een paard een vluchtdier. Een vluchtdier en een roofdier zijn niet gemaakt voor het hebben van een relatie met elkaar. Een vluchtdier is zo ontworpen dat het zijn eerste prioriteit moet zijn om uit de buurt te blijven van een roofdier. Een roofdier is zo ontworpen dat het zijn eerste prioriteit moet zijn om een vluchtdier op te eten.

Mensen en paarden zijn niet ontworpen om een goede band met elkaar te krijgen. Maar dat zijn wij, als mens, vergeten. Want veel van onze paarden zijn gedomesticeerd (of lijken dat in ieder geval) en wij mensen lopen niet meer rond met pijl en boog. We zijn ons niet meer bewust van het feit dat onze 4-benige vrienden eigenlijk onze tegenpolen zijn. Dus verwachten we van alles van onze paarden zonder ons te realiseren dat een paard eigenlijk wildvreemd is in onze mensenwereld.

Als we werkelijk zouden begrijpen dat onze paarden vluchtdieren zijn dan zouden we veel geduldiger met ze zijn. Dan zouden we begrijpen dat onze paarden reageren vanuit instinct. Als we werkelijk zouden begrijpen dat wij geprogrammeerd zijn als roofdieren dan zouden we direct begrijpen waarom paarden ons zo makkelijk kunnen frustreren.

Als een paard achterna wordt gezeten door een wolf dan staat het leven van het paard op het spel. Het paard moet en zal sneller en/of slimmer zijn dan zijn belager voor het behoud van zijn leven. De wolf wil heel graag eten dus zal er ook alles aan doen om het paard te grazen te kunnen nemen maar als het niet lukt dan gaat de wolf daar niet dood van. Hij zal gefrustreerd zijn maar krijgt altijd weer de kans opnieuw te beginnen met jagen.

Het brein van het paard is zo geprogrammeerd dat hij het net zo lang vol moet houden tot het roofdier (wij dus) het opgeeft. En dat is dus ook precies wat er gebeurt. We raken gefrustreerd en we geven het op. We zijn al een half uur bezig om te proberen het paard in de trailer te krijgen maar het lukt niet. We raken gefrustreerd en we stoppen er mee.

Het paard is al een half uur bezig uit die enge trailer te blijven en zijn instinct zegt, als ik het maar langer volhoud dan die tweebener dan heb ik mijn leven gered.

Onze relatie met een paard is primair gedoemd om te mislukken. Tenzij we ons realiseren dat we te maken hebben met programma’s in ons brein en instinct. Het is aan het vluchtdier om ervoor te zorgen dat het roofdier gefrustreerd raakt en opgeeft. Het is aan het roofdier om net zo lang door te gaan tot het vluchtdier zich overgeeft.

Als we een goede relatie willen met ons paard dan is het belangrijk dat we de vluchtdier-roofdier barrière ontstijgen. Dat betekent dat we ons niet meer moeten laten frustreren. Dat we beginnen te begrijpen dat een paard nooit tegen ons persoonlijk is maar niet overweg kan met het gedrag dat we vertonen of geen antwoord kan geven op de vraag die we aan hem stellen. Een paard doet wat hij denkt dat hij doen moet of doet wat hij denkt wat hem veilig houdt. Een paard is een vluchtdier en kan alleen dienovereenkomstig reageren.

Als je paard NEE zegt dan heb je een vraag gesteld die hij niet kan beantwoorden. Fysiek niet, mentaal niet of emotioneel niet. Een paard hoeft zich niet aan te passen aan onze wensen en eisen. Wij moeten ons aanpassen aan de mogelijkheden die het paard heeft.

Met de juiste training kun je een paard leren na te denken. Je kunt hem helpen uit zijn vluchtdier gedrag te komen. Het is een vereiste dat je een omgeving creëert waarin het paard zich veilig voelt. Want alleen dan kan het paard ontsnappen uit zijn vluchtdier gedrag.

Als jij je niet meer gedraagt als roofdier en je paard zich niet meer gedraagt als vluchtdier dan is werkelijk alles mogelijk. Dan kan uit een bijna onmogelijke relatie een buitengewone vriendschap ontstaan. Een vriendschap die ik jou gun. Een vriendschap die ik je paard gun.