Het regende en het regende en het regende vandaag. Tegen de tijd dat Ineke en ik aankwamen op de wei vanavond was Eki doorweekt. Hij kwam meteen naar ons toe. Het arme paard was helemaal van slag en Right Brain. Voor de nieuwe volgers => Right Brain betekent dat het paard in de vluchtstand staat. Paarden worden snel right brain als ze trek hebben. Eki was nog te bang om te gaan eten. Onderweg naar de emmer gleed hij uit, viel op zijn knieën maar stond gelukkig direct weer op. Hij was aan het snorren. Och och.

Gelukkig werd het snel beter toen hij zijn maagje vol was. Ineke was Eki lekker aan het krabben en het viel me op dat Eki helemaal schuin ging hangen omdat hij zo aan het genieten was. Alle gewicht op 1 voorbeen dus. Ha dacht ik, als het ene voorbeen al het gewicht draagt, dan zou ik het andere voorbeen op moeten kunnen pakken. Zo gezegd en ook nog zo gedaan. Ineke en ik waren als een kind zo blij. Eki gaf een beentje en hij trok het niet eens terug. Ik mocht het echt vasthouden. Geweldig. Meteen teruggezet op de grond natuurlijk. Het andere been gaf hij vervolgens ook goed maar trok ook snel terug. Dus dat heb ik een paar keer opgetild net zo lang tot ik het zo snel terug kon zetten. Wat een progressie.

Eki, Ineke en ik hadden het heerlijk. Ik dacht, we doen een rondje wandelen gezellig met zijn drietjes. Eki dacht van niet want toen ik hem vroeg mee te lopen weigerde hij te komen. Tot 3 x toe. En tot 3 x toe vroeg ik of hij toch kwam. Dat was niet zo bijdehand van mij. Want niet veel later werd Eki een beetje groot zogezegd. Hij maakt zelfs geluid. Hij was het er echt niet mee eens dat hij tegen de regen in moest lopen. Snel zijn touwtje losgemaakt en hem met rust gelaten.

Zo gingen we vanavond een stapje vooruit (hoefjes optillen) en een stapje achteruit (Roos luisterde niet).