Leider met zelfreflectie
 Eén van de kenmerken van een goede menselijke leider is denk ik dat hij steeds aan zelfreflectie doet. Het probleem of de oplossing niet bij het paard zoekt maar bij zichzelf.Nadat ik hooi had gegeven en uitgemest had vanmorgen dacht ik even wat met Eki te gaan doen. Ik kwam met het halster de wei in en Eki zei, ik ga geloof ik even een stukje lopen. Waarop ik zei, je wandelt maar een eind weg maar ik blijf bij je. Ik volgde hem gewoon overal waar hij ging. Ik lette heel goed op mijn energie. Ik wilde geen ‘ik wil je vangen’ energie uitstralen en ik wilde ook geen ‘ik vind het prima als je weg loopt’ energie uitstralen. Dus we wandelden samen gezellig door de wei. Op een gegeven moment dacht Eki, ik ga wat sneller, misschien wel draven. Mijn eerste gedachte was om mee te gaan maar gelukkig kon ik mezelf inhouden. A, ik houd hem toch nooit bij en B, als mijn energie omhoog gaat dan wordt hij echt niet rustiger. Of hij gaat spelen of het vluchtdier instinct wordt aangewakkerd. Dus trok ik mijn navel in en stapte ik een paar stappen achteruit, juist bij hem weg. Eki was inmiddels gewend aan het feit dat we samen liepen dus hij bedacht zich geen seconde kwam zo met me mee. Missie geslaagd! Halstertje om en op de cirkel. Ik vroeg hem rechtsom op de cirkel. Ik zag van alles gebeuren maar zeker geen cirkel. Zijn hoofd en nek waren heel erg naar buiten. Hij zag van alles, hij deed van alles maar met lichaam en geest op de cirkel, niks hoor. Dat moest anders. Want als de geest er niet bij is dan worden de spieren ook niet getraind. Dan kan ik hem net zo goed gras laten eten. Dus ik checkte eerst mezelf. Ik ben namelijk het centrum van de cirkel. Zijn wereld draait dan letterlijk om mij. Dus hoe is mijn energie. Is het überhaupt prettig om bij mij in de buurt te moeten zijn. Ja, daar alles prima, dus nu kijken wat Eki nodig heeft. Ik vroeg hem per cirkel 2 of 3 keer om zijn hoofd iets naar binnen te doen en zijn binnenbeen onder de massa te zetten. Ik straalde rust uit. Langzaam zakte zijn hoofd. Langzaam kwam zijn lichaam meer op de cirkel. En daar kwam dan uiteindelijk ook de geest op de cirkel. Nadat hij een half rondje echt heel mooi in verbinding en ontspannen had gelopen deed ik een stap naar achter om hem uit te nodigen naar binnen te komen. Hij kwam heel ontspannen bij me staan. Ik heb even gewacht tot hij zich likken en kauwen en vroeg hem vervolgens de andere kant op. Daar zat het meteen helemaal goed. Weer naar binnen gehaald, gewacht op kauwen en likken en nog even terug rechtsom om te kijken of hij daar ook nog in volledige verbinding kon lopen.YES! Even lekker laten eten en teruggezet in de wei. Mission accomplished, BlijPaard en blije Roos. |