Vandaag was Eki’s eerste hele dag thuis. Hoog tijd om te beginnen met zijn opleiding dus.

Eki wordt opgeleid volgens Parelli Principes. Parelli bestaat in het beginsel uit 7 games. De eerste game is de friendly game. Wat kort gezegd betekent dat je het paard overal aan kan raken zonder dat hij zich bedreigd voelt of onzeker wordt. Dat zit bij Eki helemaal goed. Ik kan zelfs zijn piemel aanraken. Zowel met de hand als met de stick is hij helemaal zen.

De tweede game is de porcupine game. Porcupine betekent stekelvarken. De porcupine game is ontwikkeld om het paard te verplaatsen. Ik maak stekels (zoals een stekelvarken heeft) van mijn vingers en duw op bepaalde plekken tegen Eki om hem te motiveren te wijken voor de druk en dus aan de kant te gaan.

Aangezien ik niet helemaal zeker ben van zijn lichaam nog (wat zijn lichaam wel en nu nog niet kan) ben ik sneller tevreden dan dat ik met een ander paard zou zijn. Ik heb met één hand op de neus en de andere hand op de schouder Eki gevraagd de voorhand een stapje te laten wijken voor druk. Eerst ging hij achteruit omdat hij simpelweg niet snapte wat ik bedoelde. Bij de eerste poging om zijwaarts te gaan, heb ik de druk direct losgelaten. Reward the slightest try! Beide zijden dezelfde oefening gevraagd. En een minuut later nog eens gevraagd. Prima vriend!

Daarna naar de achterhand. Met mijn vingers tegen de linker bil van Eki geduwd met het idee dat hij een stapje aan de kant gaat. Het linker achterbeen kruiste keurig voor zijn rechter achterbeen langs en zo deed hij een stap opzij. Geniale reactie op relatief weinig druk. Bij het duwen tegen het rechterbeen ging het linkerbeen een stapje op zij. Dat was niet wat ik vroeg maar wel antwoord op de vraag. Hij stapte namelijk opzij. Geen idee wat zijn rechterbeen precies kan dus voor nu ben ik heel tevreden.

Daarna zijn halstertouw naar beneden getrokken om zijn hoofd naar beneden te krijgen. Dan zijn mijn vingers dus niet het stekelvarken maar het halster achter zijn oren. Dat vond hij lastig dus ik heb hem geholpen door een beetje aan zijn neus te friemelen. Het zakken van zijn hoofd doet hij heel makkelijk. Nu alleen nog de vraag en het antwoord aan elkaar koppelen in zijn hoofd.

Daarna heb ik mijn hand op zijn neus gelegd en tegen zijn neus geduwd om hem zo te motiveren achterwaarts te lopen. Dat vond hij gek. Dus voor de zekerheid met mijn andere hand zijn halster bij het lusje gepakt en hem geholpen. Na 3 keer begreep Eki dat hij op de druk op zijn neus achteruit moest. Super paard.

Daarna Eki uitgelegd dat als ik zijn halster afdoe het de bedoeling is dat hij zijn neus naar me toedraait. Dan kan ik het halster veel makkelijker afdoen. Dat vond hij zo raar dat zijn hoofd omhoog ging en hij achteruit ging. Vergezeld van een blik van ontevredenheid. Ik heb even gezocht hoe ik hem kon motiveren zijn hoofd in te laten buigen zonder druk op het halster te zetten. Dat snapte hij en hij boog netjes in. Tevreden dus.

Het valt me op als Eki achter me loopt dat ik daar onrustig van word. Hij achtervolgt me. Hij drijft me een soort van op. DACHT IK. Maar helemaal niet waar toen ik er even over nadacht. Eki zijn stappen zijn 3 x groter dan die van Poca. Het is geen wonder dat ik het gevoel heb dat ik achtervolgd word, ha ha ha.

Super paard. Daarna kreeg hij hooi van Ineke en verlieten Ineke en ik een zeer tevreden paard.