Vandaag was het Eki verhuisdag.

Ik had de trailer in de rijbak gezet zodat Eki met zijn voetjes in het zand kon staan. Hij kent weinig en eigenlijk ook geen trailers. Dat is een groot voordeel. Druk op het halster met het halstertouw kent hij in ieder geval niet dus toen ik druk op het touw zette om hem voorwaarts te krijgen, schoot dat weinig op. 🙂

Emmertje voer was een prima oplossing. Iedere poging van hem om naar voren te gaan, werd direct beloond met een hapje eten. Hij had weinig tijd nodig om te ontdekken hoe hij kon scoren. Binnen 15 minuten stond hij heel relax in de trailer te eten.

Op de snelweg was hij volledig zen in de trailer. Bij aankomst bleek hij niet gepoept of geplast te hebben. Achteruit de trailer uit had hij ook snel begrepen. Ik moest hem alleen even naar zijn weiland brengen. Dat ging niet helemaal in een rechte lijn, ha ha ha. Grappig een paard zonder knopjes er op. Vanaf morgen ga ik rustig beginnen met de Parelli games om van hem een goed getraind paard te maken. Een paard dat zich uit situaties denkt en er niet uit vlucht.

Poca is een ongelofelijk lief, vriendelijk en welwillend paard. En wonder boven wonder heb ik nu twee van deze zeer vriendelijke paarden. Och och och och, wat heb ik toch een geluk met dit paard!

Martine, bedankt!